आठ वर्षांचा एक हुशार मुलराहुलगा होता. त्याला त्याच्या आजीबद्दल खूप प्रेम होतं. आजी नेहमी त्याला गोष्टी सांगायची आणि त्याच्याशी खेळायची. एके दिवशी, राहुलच्या वाढदिवसाला आजीने त्याला एक विशेष भेट दिली - एक सुंदर, मऊ उशी.
"राहुल बाळा, ही उशी खूप खास आहे," आजी म्हणाली, तिच्या डोळ्यांत एक रहस्यमय चमक होती. "ही तुला नेहमी योग्य मार्गदर्शन करेल."
राहुलला आजीचे म्हणणे समजलं नाही, पण त्याने आनंदाने उशी स्वीकारली. त्या रात्री, जेव्हा तो झोपायला गेला, त्याने आपलं डोकं त्या नव्या उशीवर ठेवलं.
अचानक, त्याला एक हलकासा आवाज ऐकू आला. "राहुल, तू उद्याच्या गणित परीक्षेसाठी तयार आहेस का?"
राहुल दचकला. "कोण बोलतंय?" त्याने विचारलं.
"मी तुझी नवीन उशी," आवाज म्हणाला. "आजीने मला तुला मदत करण्यासाठी पाठवलं आहे."
राहुलला आश्चर्य वाटलं, पण त्याला थोडं भयही वाटलं. "मला... मला गणिताची परीक्षा आवडत नाही. मी कदाचित उद्या शाळेत जाणार नाही," तो कुजबुजला.
उशीने सौम्य आवाजात विचारलं, "पण का? तू तर खूप हुशार आहेस." #mathstories
राहुलने कबूल केलं, "मला भीती वाटते की मी नापास होईन. मी विचार करत होतो की कदाचित मी माझ्या बाजूच्या मुलाच्या उत्तरपत्रिकेवरून बघू शकेन..."
उशी शांत राहिली, मग म्हणाली, "राहुल, तुला काय वाटतं, आजी याबद्दल काय म्हणेल?"
राहुलने विचार केला. आजीचा चेहरा त्याच्या डोळ्यांसमोर आला - तिचे प्रेमळ डोळे, तिचं हसू. तो म्हणाला, "आजी नेहमी म्हणते की प्रामाणिकपणा हाच सर्वात महत्त्वाचा गुण आहे."
"बरोबर," उशी म्हणाली. "आणि तुला माहीत आहे का? प्रामाणिकपणे मिळवलेली यशस्वी नेहमीच अधिक मौल्यवान असते."
राहुलने दीर्घ श्वास घेतला. "तू बरोबर आहेस. मी उद्या शाळेत जाईन आणि माझ्या सर्वोत्तम क्षमतेने परीक्षा देईन."
त्या रात्री, राहुल शांत झोपला. सकाळी उठल्यावर त्याने आजीला मिठी मारली. "धन्यवाद आजी, तुझ्या खास भेटीबद्दल," तो कृतज्ञतेने म्हणाला.
आजीने त्याच्याकडे प्रेमाने पाहिलं. "मला माहीत आहे की तू नेहमी योग्य निर्णय घेशील, माझ्या लाडक्या."
त्या दिवशी, राहुलने स्वतःच्या ज्ञानावर विश्वास ठेवून परीक्षा दिली. त्याला समजलं की खरं यश हे फक्त गुणांमध्ये नाही, तर प्रामाणिकपणे जगण्यात आहे. आणि प्रत्येक रात्री, तो त्याच्या जादुई उशीसोबत झोपताना, त्याला आजीच्या प्रेमाची आणि शहाणपणाची आठवण येत असे.
Comments